Gelukkig tussen de lavendel in La Petite Provence

Posted on by SKPortfolio

 

lavendel

 

Interview met Frida ‘Lady Lavendel’ Liebeton
Verschenen in het Leidsch Dagblad
Publicatiedatum: 21 augustus 2018
Aantal woorden: 900
Leestijd: 6 minuten
Auteur: Sybylle Kroon

 

NOORDWIJK – Sinds zes jaar zit Frida Liebeton met haar lavendel in de scherpe bocht aan de Vogelaardreef in Noordwijk. La petite Provence noemt ze het zelf. Op het land dat al dertig jaar in haar familie is, heeft ze in een paar jaar tijd naam opgebouwd als Lady Lavendel. Ze is begonnen met het verkopen van lavendelplanten van haar broer Jeroen. En dat doet ze nog steeds. Niet meer en niet minder. “Hier word ik zo blij van.”

De mevrouw van de lavendel

Het is een plek waar iedereen even inhoudt, al was het maar om de bocht in de Vogelaarsdreef, ter hoogte van zweefvliegveld Langeveld, veilig te kunnen nemen. En wellicht om even de aangename lavendellucht op te snuiven. Precies in die bocht – op ‘de dam’ noemt ze het zelf – stond Liebeton (36) als veertienjarige al tulpen vanuit een oude caravan te verkopen. Het liep als een tierelier: “Ik voelde me de rijkste vrouw van de Bollenstreek. Ik verkocht drie bossen voor tien gulden en had een hele schoenendoos vol tientjes. Sindsdien heb ik altijd iets met die hoek gehad. Er is hier iets”. Toen Liebeton een paar jaar geleden na een carrière in de commerciële branche het roer wilde omgooien, wist ze: “Ik moet iets met die hoek doen. En met dat gevoel van toen ben ik in de Keukenhoftijd op die dam gaan staan met mijn broers plantjes en dacht: ik zie het wel”. Er kwam een oude viskar te staan en ze begon met de verkoop van lavendelplanten. De handel liep vanaf het begin prima. “Iedereen kende me als de mevrouw van de lavendel op de hoek.”

Lavendel tussen de tulpen

De viskar werd – na lang soebatten met de gemeente – ingeruild voor een groter verkooppunt, een blokhut waar ze haar winkel in kon huisvesten: de Houten Hoeve. Eromheen velden vol lavendel. Niet voor de verkoop: “Nee, gewoon, omdat het zo mooi is, omdat het lekker ruikt en omdat je er rustig van wordt”. Inmiddels staat er zo’n drieduizend vierkante meter aan lavendel in ‘de hoek’ van Lady Lavendel, zoals Liebeton haar bedrijf heeft genoemd. Dat is best bijzonder in de Bollenstreek en dus trekt het mensen aan: “Mensen zetten vervolgens foto’s op Facebook en Instagram en daardoor komen er ook weer andere mensen op af. Het is hier op zaterdag en zondag soms net een toeristische trekpleister, zo druk kan het zijn”, vertelt de lavendelonderneemster.

Net de Provence

Door de mooie zomer is het ook met de lavendelbloei veel eerder gedaan dan normaal. Er staat nog één veld in bloei. Tientallen koolwitjes fladderen van bloem naar bloem. Van dichtbij zie en hoor je talloze bijen en hommels. “Ik sta zelf ook regelmatig even stil bij mijn lavendel en luister naar het gezoem van al die insecten die hier op af komen. Het is net de Provence, maar dan in het klein. La petite Provence noem ik het ook wel”.

Voorbijgangers

Er klinkt een claxon en er gaat een hand omhoog. Twee toeristen met strandtas en opgerolde parasol komen al toeterend op een scooter voorbij. Dalmatiër Abbey kijkt op, vrouwtje Liebeton groet terug. “Geen idee wie dat zijn, maar ze komen hier nu al een week elke dag langs. Er groeten en toeteren zo vaak voorbijgangers. Ik ken de meesten niet, maar ik vind het prachtig”. Regelmatig stappen voorbijgangers van hun fiets af of draaien hun auto de parkeerplaats op om een lavendelplant te kopen of om even bij de velden te kijken. Fotografen komen langs om bijen, vlinders, insecten en zelfs de kolibrievlinder vast te leggen. “Van alles vliegt hier rond. Iemand vertelde me zelfs dat hier een bijzonder minikikkertje in de planten zit. Mooi toch? Het is goed dat ook andere mensen even stilstaan en bewust worden wat ze zien. En hoe belangrijk het is dat we goed met de natuur omgaan”.

Onwijze perfectionist

De lavendel die voor de verkoop bestemd is, komt van haar broer Jeroen. “Dan weet ik zeker dat ik kwaliteit verkoop”. In de loop der jaren heeft ze al heel wat goedbedoelde adviezen gehad om haar winkel uit te breiden: “Natuurlijk, ik zit hier op een toplocatie, al zou je hier oude schoenen verkopen, verkoop je ze nog. Maar ik wil geen tulpen, zonnebloemen, gladiolen, viooltjes of boeketten verkopen. Of een terras beginnen. Het zou misschien stampensvol zitten, maar ik wil het gewoon niet. Ook geen lavendelzeepjes en zo. Het zou een een-tweetje zijn, dat begrijp ik, maar ik wil geen Chinatroep, zoals ik het zelf noem. Ik moet weten waar de producten vandaan komen. Ik ben een onwijze perfectionist, ik kan mijn bedrijf in mijn eentje handelen en ben achteraf blij dat ik nergens op ben ingegaan”. De enige die een plekje in de winkel van Lady Lavendel heeft gekregen, is Jaime Kortekaas. De Hillegomster is imker, geeft af en toe workshops bij de Houten Hoeve over bijen en lavendel en maakt producten van bijenwas en honing, die ze in de winkel van Liebeton mag verkopen.

Hoofd en hart

Liebeton: “Nu ik zes jaar bezig ben, weet ik: de kracht is bij je product te blijven, dicht bij de kern en vooral dicht bij jezelf. Wat je doet moet kloppen met je hoofd en je hart. Wat ik hier in zes jaar heb opgebouwd, is contra-commercieel, dat doe je normaal niet als ondernemer. Maar ik word blij van die planten, de klanten worden blij van mijn planten en ik word weer blij van mijn klanten.”